جمعه های خالی از تو

   به غروب جمعه هایی که ندیدنت رو دیدن
   به ذکرت نفس گرفتن به هوات نفس کشیدن

   به همه دقیقه هایی که به سمت تو دویدن
  به تموم اشکهایی که به یاد تو چکیدن

   اونا که به انتظارت غرقِ از عشق و امیدن
   گره خوردن به تو اما از همه دنیا بریدن

   بیا که غروب جمعه بغضا سینمو فشردن 
   توی این چشم انتظاری شده کارم غصه خوردن

   خنده ها لبم رو گم کرد دنیا خنده هامو دزدید
   با یه پرسش منو ول کرد یعنی میشه باز تو رو دید

   جمعه های خالی از تو پر از بغض شکسته
   چشمای منتظرایی که به راه تو نشسته

   بی تو جمعه میگذرونم برسم به روز باتو
   بگو چند تا جمعه مونده چندتا جمعه مونده تا تو

خاطرات شور دریا

   

   کی خاطرات دل رو ساده ازش گرفته
   تو گریه های دریا ماهی عطش گرفته

   من قایقی شکسته زندانی جزیره
   که با صدای موجا بغض دلش میگیره

   بعد از تو هر دو چشمم اسمش خلیج میشه
   واسه شکستن من دنیا بسیج میشه

   هرچی که از تو دارم این خاطرات شوره
   یادت رو میشه دریا از ذهن من بشوره؟

   لازم به گفتنت نیست که بوده این حماقت
   این ماهی با یه قلاب کرده اگر رفاقت

   ماهی بگیر بازم از اب این گل آلود
   میدونم این جدایی واسه تو ساده تر بود

یک دل سیر

اگر ازم بدی دیدی به دل نگیر
اگر دلم نبوده خیلی سر به زیر

کاش میشد وکاش میتونستم این شبا
تو بغلت گریه کنم یک دل سیر

دورت بگردم ای دل

 ای قلب خسته ی من
 انبار بغضهایی

داری هنوز میسازی
 با قصه ی جدایی

 دورت بگردم ای دل 
تنها پناهتم مرد

نبودنش رو هرگز
طاقت نمیشه اورد